Szymborskiej trafiają się sny, jej podstawową rzeczywistością jest wszechobecna jawa, od której w żaden sposób nie da się uciec. Rzeczywistość rzeczy małych i śmiesznych zmieszanych z wielkimi i tragicznymi "pragnie być wypowiedziana" jako ciągłość wypadków: <br>&lt;gap&gt;<br> Poezja Szymborskiej to poezja filozoficzna. Ale nie ma tu mentora i ucznia. Każdy jest istotą filozoficzną, każdy jest też istotą najgłębiej zanurzoną w codzienności. Jeżeli zdarza się coś cudownego, to raczej samo istnienie niż nadzwyczajne wydarzenie. Z wiersza Jarmark cudów: <br>&lt;gap&gt;<br> Codzienność i zwyczajność nie odbiera światu nic z urody ani wielkości.<br> Nie trzeba wydarzeń bardziej niezwykłych niż dziejące się od wieków drobne sprawy natury, niż chwila