do zburzenia, ale wszystko inne trzeba tworzyć na nowo. Nie mówiłbym więc o nowej teologii, dowodzi to niezrozumienia Nietzschego, który był ateistą.&lt;/&gt;<br>&lt;hi&gt;MP&lt;/hi&gt;: &lt;who10&gt;Wracam do mojej myśli. Mówiło się tu o czynniku kontynuacji w procesie rewolucyjnym. Myślę, że w książeczce o "Idei..." zachodzi w zasadzie rozłączność myślenia na temat czasu filozoficznego i czasu historycznego. W latach 1903-1906 Berentowi niesłychanie bliskie jest takie myślenie o kręgu "wiecznego powrotu", jakie pan Sauerland tu przypomniał. Berent znajduje dla tej koncepcji antecedencje pitagorejskie, pragnie ją wiązać z Kantem itd., bardzo ładnie to analizuje. Natomiast dla ówczesnego Berenta nie jest jeszcze chyba dostatecznie wykrystalizowane zjawisko