i drugie popatrzeć jakoś "od zewnątrz". Ale czy to właśnie jest możliwe? Sami jesteśmy tym, na co patrzymy. Patrząc w siebie, nie przestajemy być sobą. Więc może całe zagadnienie jest po prostu źle postawione...?&lt;/&gt;<br><br>&lt;div sex="m" year="1972"&gt;&lt;tit&gt;WIELKA NADZIEJA&lt;/&gt;<br><br>I<br><br>&lt;tit&gt;W POSZUKIWANIU DOŚWIADCZENIA BOGA&lt;/&gt;<br><br>Ktokolwiek podejmuje dzisiaj refleksję nad zagadnieniem Boga we współczesnej filozofii, ten staje wobec pozornie nie wartej głębszego zastanowienia zagadki: współczesna filozofia w osobach jej wielkich przedstawicieli przestała interesować się "dowodami istnienia" Boga. Mówi się wprawdzie w tej filozofii stosunkowo wiele "o naturze Boga", ale o "dowodzie istnienia" nie mówi się prawie nic. Skąd to milczenie? Czy ono jest przypadkiem, czy