cykli wpływa szczególnie <br>element harmoniczny ­ jego orientacja lub rodowód. Zaliczyłem tu msze o bardzo <br>różnej tradycji harmonicznej, wywodzącej się jednak z szeroko rozumianych przemian <br>języka harmoniki funkcyjnej.<br> Missa de Angelis (1942) na 3-głosowy chór żeński a cappella Szeligowskiego <br>łączy omówione już elementy chorału gregoriańskiego (zob. prz. 7,8) z finezyjną <br>archaizacją harmoniki; w tym par excellence deklamacyjnym stylu odnajdujemy <br>typ ekspresji nawiązującej do późnośredniowiecznych struktur brzmieniowych, <br>z quasi-kontratenorową klausulą oktawową (w Alcie), np. Laudamus te (s. 6), <br>czy pochodami quasi-fauxbourdonowymi, np. Pacem (s. 35) z jednej strony, a z <br>drugiej ­ wykorzystaniem chromatyki i struktur quasi-brzmieniowych.<br> Kolejne ogniwo