smukły kościół, później stwierdzamy, że jest on harmonijnie umiejscowiony w krajobrazie, a na koniec dopiero analizujemy strukturę krajobrazu, jak i architekturę kościoła. Ten sam schemat występuje także w zasięgu bliskiego widzenia. Spostrzegamy coś fioletowego, następnie stwierdzamy, że to kwiat, a na końcu oglądamy go dokładnie, aby stwierdzić, iż jest to fiołek. Analogicznie i w procesie wartościowania najpierw określamy wyróżnik, dalej całość i na końcu szczegóły. W tym przypadku jednak ocena każdego poziomu może być różna. Wyróżnik można oceniać dodatnio, całość ujemnie, a szczegóły, albo dodatnio, albo ujemnie, w zależności od ich jakości, przydatności itp. Mazowieckie wierzby na ogół oceniamy dodatnio, krajobraz