niewątpliwie pisarzem "filmowym", jest pisarzem, który wykorzystywał te wszystkie środki, którymi później posłużyła się sztuka filmowa. I rzecz kryje się w zbieżnościach nie tylko formalnych, lecz i treściowych. <page nr=118> Shakespeare jest autorem, który wykorzystuje owe sławne 32 podstawowe sytuacje dramatyczne ustalone przez scenarzystów amerykańskich, ma on poczucie efektu filmowego, nie tylko formalnego, ale i treściowego. Wiadomo, że jak - powiedzmy - facet zabija brata, to wywołuje to taki, a nie inny efekt na widowni; że gdy pokaże się króla z wyłupionymi oczami wygnanego na poniewierkę, to wywrze on wstrząsające wrażenie na widowni. I tymi prostymi środkami, bardzo ekstremistycznymi, uintensywnia się akcję. Podobnie postępują filmowcy