korytarzu spotkała Staszka miła<br>niespodzianka. Ujrzał<br>znajomego oficera, jednego z trzech, których prowadził z<br>Zakopanego na Czerwone Wierchy. Radość była obopólna.<br>Dwaj pozostali oficerowie w kilkanaście dni po przybyciu do<br>Budapesztu odjechali do Francji, ten zatrudniony został tutaj<br>w akcji przerzutu Polaków na Zachód. Na prośbę Staszka<br>obiecał przyspieszyć załatwienie formalności związanych z ich<br>wyjazdem do Francji.<br><br><br> Następne cztery dni należały do najmilszych, jakie można<br>było sobie wymarzyć w tamtym niespokojnym wojennym<br>czasie. Oburzył ich urok Budapesztu, zaszokował gwałtowny<br>przeskok od polskiej rzeczywistości okupacyjnej do tego<br>miasta ludzi wolnych, roześmianych, pełnych życia. Wszystko<br>ich interesowało i zadziwiało. Po trudach ciągłych marszów