mego przyjaciela<br> Wilka<br>z przytroczonych do pasa wiewiórek<br>kępka sierści została na czarnym rzemieniu<br>zwierzętom nie było darowane<br>Ojcze Nasz<br>opar stał nad skałami<br>i z ust wymykały się wesołe obłoczki<br>wstawałem z ziemi rześki Łazarz<br>Endymion całowany przez młode Indianki<br>nimfy wodne Hudsonu<br>królewny z pierzastych żaglowców<br>wkoło znów formował się poranek pierwszy<br>czerwone twarze cieśli i żołnierzy<br>drozdy w złoconych klatkach<br>wieprze w błotnym cieście<br>nikt nie chciał mi uwierzyć<br>w milczących Holendrów<br>z którymi grać musiałem w kręgle w pobliskim<br> parowie<br>w ich jałowcówkę unoszącą w sen<br>odtąd żyłem osobno<br>nazywany wariatem albo poetą<br>czasem jakiś dziennikarz stawiał