były różne, od służby przy dworze do służby wojskowej i administracyjnej. W ciągu XV wieku liczba tych "ludzi dworskich" (dworian) rosła w miarę rozszerzania się terytorium państwa i powiększania armii. Ponieważ na ogół byli sprawniejsi od bojarów i starali się być wierni i użyteczni władcy, od którego łaski zależała ich fortuna, wielcy książęta w coraz większym stopniu wciągali ich do funkcji państwowych i nadzielali ziemią. Wielkie konfiskaty, jak np. w ziemi nowogrodzkiej, stwarzały do tego nowe możliwości. Służyłyje otrzymywali nadziały ziemi w różnych rozmiarach, stosownie do piastowanej funkcji i do łaski monarszej. Nadział (pomiestje) przypominał beneficjum wczesnokarolińskie. Korzystanie z niego było