wniknąć w pobudki kierujące jego postępowaniem, a tym samym wejrzeć obiektywnym okiem w układ i przebieg jego dotychczasowego życia, co moim zdaniem w psychiatrii rozstrzyga w sposób decydujący o kierunku terapii. Zebrany podczas wywiadu materiał układam w usystematyzowane schematy i wykresy, które więcej mówią o psychice chorego, niż najlepsza nawet fotografia o jego wyglądzie zewnętrznym.<br>Mam właśnie przed sobą tego rodzaju wykres, dotyczący ostatniego mego pacjenta, którego jak zwykle określam z imienia. A więc w danym wypadku chodzi o Adama. Sporządzony przeze mnie schemat wygląda następująco. Adam obecnie ma lat sześćdziesiąt cztery. Przed pierwszą wojną światową, w wieku lat trzynastu, poznał