czy przez kogoś inspirowane? W każdym razie były to koncepcje niefortunne. W twórczości nie znalazły odbicia. Jeśli z tych lat co przeniknęło do poezji, to raczej typowy dla humanisty ton lekkiej drwiny broniącej niezależności myśli i sumienia. Zapewne z lat pierwszego lub drugiego bezkrólewia pochodzi Pieśń VIII ksiąg wtórych:<br><br>&lt;q&gt;Nie frasuj sobie, Mikołaju, głowy,<br>Kto ma być królem; już dekret gotowy<br>Przed Bogiem leży; nie piórem pisany,<br>Lecz w dyjamencie twardym wykowany.&lt;/&gt;<br><br><br>Pobrzmiewa w tej pieśni nuta rozczarowania czy rozgoryczenia widokiem politycznych machinacji, poczucie bezradności i daremności ludzkich zabiegów wobec postanowień porządku Boskiego. Pieśń kończy się zgryźliwym przypomnieniem legendy o wyborze króla