w celu zwiększenia szans postkomunistycznego przejścia do demokracji. Ogólnie mówiąc, w następstwie fiaska komunizmu reżymy komunistyczne mają przed sobą dwie fundamentalne, długofalowe alternatywy. Pierwsza, to przekształcenie się w społeczeństwa o rozszerzającym się wciąż pluralizmie. Wymagałoby to początkowo tworzenia mieszanych, w rozmaitych proporcjach, państwowo-prywatnych sektorów gospodarczych, legitymizowanych coraz wyraźniej socjaldemokratyczną frazeologią, co dałoby w niektórych przypadkach ewentualny punkt wyjścia dla opartego na masach zwrotu ku systemowi w przeważającej mierze wielorynkowemu.<br><br>&lt;page nr=70&gt;<br><br> Alternatywą jest stagnacja w istniejących strukturach instytucjonalnych, z ludźmi u władzy łatającymi to i owo w sprawach marginalnych, ale zachowującymi władzę dyktatorską dzięki wojskowo-policyjnej koalicji, która w coraz większym stopniu