z najwcześniejszych polskich erotyków, zapisanym w roku 1416 lub 1417 przez Mikołaja z Koźla. Zanim przytoczymy ten unikalny tekst, powiedzmy dwa zdania o osobie, której go zawdzięczamy. Pieśń - bo zapis jest również nutowy - zapisał Ślązak, Mikołaj z Koźla, wrocławski franciszkanin, głośny w owym czasie kaznodzieja antyhusycki. Treść swawolnej pieśni żakowskiej - frywolnej śpiewanki, jak ją nazwał Adolf Dygacz - jest napisana w tak archaicznej polszczyźnie, że do dziś niezrozumiałej, i dlatego przytoczę tu obok tekstu oryginalnego również wersję współczesną. &lt;gap&gt; <br>Warto tu podkreślić polskość zabytku i jego śląskie pochodzenie, a także - w treści śmiałego utworu - zapowiedź renesansu. Wspomniany Adolf Dygacz w swoim studium folklorystycznym