swym postępowaniem. Sam wybrał kobietę, która, jedna z nielicznych, wyrwała się z greckiego gyneceum i niezwykłością zalet swojego intelektu, odwagą postępowania, ściągnęła na siebie uwagę ówczesnego świata.<br>Albo inny przykład, tym razem swojski. W Polsce szlacheckiej kobiecie również wyznaczono miejsce poślednie. I oto, poeta, jeden z nielicznych w tamtych stuleciach frywolnych poetów, kochający piękność kobiet, człowiek zmysłowy, o bujnym temperamencie, potrosze awanturnik, , Jan Andrzej Morsztyn powiada: "Prędzej nam zginie rozum i ustaną słowa, niźli będzie stateczną która białogłowa". Biedaczek! On, który kochał ów brak stateczności! A poza tym, jeśli sądzić po literaturze staropolskiej za dużo tego braku stateczności nie było. Sam