reprezentacji jednostkowej &lt;gap&gt;. Można to również zauważyć posługując się konturami funkcji (rys. 1.16): iloczyn &lt;gap&gt; jest funkcją o symetrii zbliżonej do funkcji &lt;gap&gt; i całka z niej w oczywisty sposób równa się zeru.<br>&lt;gap&gt;<br>Na koniec prześledźmy wpływ zaburzenia &lt;gap&gt;, danego wzorem (1.60), na dwa stany tej samej cząstki, opisane funkcjami falowymi &lt;gap&gt;. Obie funkcje falowe transformują się w grupie C4 v zgodnie z tą samą jednostkową reprezentacją nieprzywiedlną A1. Jak obliczyliśmy w podrozdziale 1.8, energia stanu &lt;gap&gt; wynosi &lt;gap&gt;; łatwo też obliczyć energię stanu &lt;gap&gt;. Pod nieobecność zaburzenia &lt;gap&gt; energia stanu &lt;gap&gt; jest niższa od energii stanu &lt;gap&gt;. W miarę wzrostu zaburzenia (tzn. wzrostu parametru V0) energia Eb rośnie