Prawie ripuarskim wszystkim wolnym Frankom przysługiwał jednakowy wergeld: 200 solidów. Osoby pełniące funkcje publiczne chronione były potrójnym wergeldem, ale nie dotyczyło to ich dzieci, ani ich samych, gdy opuścili urząd lub królewską drużynę. Podwyższona ochrona wiązała się z funkcją, a nie z urodzeniem. Zasada potrojenia wergeldu w związku z wykonywaniem funkcji administracyjnej lub służby w królewskiej drużynie dotyczyła zresztą w państwie merowińskim nie tylko wolnych Franków, ale także wolnych Rzymian, a nawet królewskich litów (pueri regis). Nie miała przy tym znaczenia ranga sprawowanego urzędu. Potrójnym wergeldem chroniony był zarówno dygnitarz królewskiego dworu, jak grafio oraz najskromniejszy poborca (sacebaro).<br> Nie ma powodu