społecznej, jednakże praktyka owa - już ustabilizowana czy też formująca się dopiero - inaczej ustala ich funkcjonalność niż w przypadku tych przesłanek subiektywnych, jakie dostarczane są przez naukę. Chodzi tu o aktualną lub perspektywiczną realizowalność owych wartości - zależą od tego, czy reprezentują one obiektywne zapotrzebowanie klasowe czy ogólnospołeczne bądź też są im funkcjonalnie podporządkowane. Stąd prawda w znaczeniu klasycznym znacznie rzadziej bywa subiektywnospołecznym celem sztuki niż nauki. Stąd też sposób, w jaki sztuka nawiązuje do zastanego "materiału myślowego", różni się dość znacznie od sposobu stosowanego przez naukę, a określonego przez zasadę korespondencji. Wchodzi tu mianowicie w grę zasada adaptacji.<br> Adaptacja polega na takiej