młodzieńczego, przestawionego wprost, bez przekładu na język symboliczny (por. tom Trzy razy, na który składają się utwory: Jedną ręką, Coraz bliżej i Pierwsze opisanie). Jak pisał Tadeusz Komendant: "Panem jego - Bitnera - pisania jest przecież fizjologia. <br>&lt;gap&gt;<br> Niech nie będzie różnicy między tekstem a wydzielinami".<br> Czy pisarska tendencja do przedstawiania "niższych" sposobów funkcjonowania podmiotu w powieściach Bitnera, Schuberta, Łozińskiego jest wyborem celowym i aksjologicznym? Henryk Bereza twierdzi, że <br>&lt;gap&gt;<br> Czy "rewolucja artystyczna" w prozie nie została proklamowana pochopnie? Wielu krytyków dostrzega dzisiaj w tej grupie pisarzy "stracone pokolenia". Jak pisze Jerzy Jarzębski: <br>&lt;gap&gt;<br> Proza najnowsza odchodzi od doskonałości mimetyzmu psychologicznego "rewolucji artystycznej" na rzecz kreacji