tradycji, estetyki, mogło jeszcze chronić przed uderzeniem pioruna. <br>W odróżnieniu od równinnego krajobrazu, jaki znamy z filmów amerykańskich, przeciętego wstęgą drogi, łączącej bezkresne horyzonty, nasza polska równina jest bogata w plany. Tworzą je kępy drzew, krzaki, parowy, pagórki. Zwłaszcza wtedy, gdy rozwiewają się poranne mgły, a spłoszone stada kuropatw z furkotem wznoszą się w powietrze, przestrzeń łąk i pól wydaje się bogata każdym szczegółem, krzakiem, drzewem. To pejzaż Leona Wyczółkowskiego czy Józefa Chełmońskiego. W pejzażu takim drzewo, pozostawione na polu, nie tylko daje cień krowom, które w letnie południe gromadzą się wokół niego, ale i tworzy dominantę, każąc naszemu oku tak