windzie hotelu przejrzał się jeszcze w lustrze i poprawił makijaż. Wyszła - weszła: fifty-fifty. Idąc ku jej drzwiom, postukiwał głośno laską. Zamknął wizualizację sekretarza telefonicznego, otworzył zapis pełnego skanu A-V. <br>Wyszła - weszła, wyszła - weszła...<br>- No co? - warknęła nań, ledwo drzwi się uchyliły. - Czego pan chce? <br>- Dobry wieczór - ukłonił się gładko. Baryshnikov bezpiecznie zamroził jego twarz. - Pozdrowienia od Marii Chiguezy. <br>Tylko zmierzyła go wzrokiem. Teraz spojrzał na nią z większą uwagą: oczy miała zaczerwienione, włosy nie zaczesane. I jak była ubrana: w dżinsy i ciemny golf. Nawet schowała podeń swój wisiorek z logo &lt;orig&gt;jurydykatora&lt;/&gt;, widocznie nigdzie się nie wybierała. Kłaniając się