czarne skrzydło Steinwaya, nad nim białe popiersie, czerwone róże - i... słyszę właściwe tempo finale. Wściekły na siebie za ten galop, wybiegam na ulicę. <br>Słońce. Ciepło. Rozpinam płaszcz. Dopiero marzec, a już wiosna. W obu gablotach afisze: <br>"Eliminacje polskich kandydatów <br>do Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego <br>im. Fryderyka Chopina". <br>Ile razy spojrzę na gabloty - coś drapie w gardle: "To mój afisz..." <br>Poproszę w sekretariacie, żeby dali jeden taki. Wyślę ojcu. <br>Twarz słońcem spalona, z krzywdą zasianą w każdej bruździe... i przy drodze do szkoły wierzby rosochate, takie swojskie, takie nasze - jak z plakatu, jak z pocztówki - po prostu kicz! <br>Kiedy pojadę? Może latem... Chociaż