roczek,<br>ale tylko w ciemności,<br>bo i szlafrok trząsł mu się &lt;orig&gt;cości&lt;/&gt;;<br><br>a portki schowane w kredensie<br>też się nie zrzekły tych trzęsień;<br><br>trzęsło się całe mieszkanko,<br>kanapy i futryny,<br>bo to był dom &lt;orig&gt;melancho&lt;/&gt;<br>i bardzo &lt;orig&gt;cyko&lt;/&gt; &lt;orig&gt;ryjny&lt;/&gt;.<br><br>Tutaj się kończy ballada<br>o portkach się trzęsących,<br>z ballady morał gada,<br>morał następujący:<br><br>GDY WIEJE WIATR HISTORII,<br>LUDZIOM JAK PIĘKNYM PTAKOM<br>ROSNĄ SKRZYDŁA, NATOMIAST<br>TRZĘSĄ SIĘ PORTKI PĘTAKOM.<br><br>1953&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;ZWIERZĘTA PATRZĄ NA NAS&lt;/&gt;<br><br>Kogut pośrodku podwórza<br>zapiał: - kukurykukuku!<br>Proszę państwa, nowina duża,<br>miałem telefon: nowina straszna:<br>nie nadajemy się,<br>nie nadajemy się,<br>nie nadajemy się<br>do druku.<br><br>- Jak to? - gdaknęła pewna