tej dobroczynności. Odwróciłem się do ściany i próbowałem zasnąć, ale nagle przypomniała mi się rozmowa z literatem i opanował mnie strach, czy też za dużo mu nie powiedziałem i czy z tego nie wynikną dla mnie jakieś wielkie nieprzyjemności aż do powtórnego uwięzienia włącznie. Zacząłem teraz kląć wódkę i mą gadatliwość, przypominałem sobie każde zdanie i ogarniało mnie coraz większe przerażenie. Jakżeż byłem lekkomyślny opowiadając literatowi prawdę o mym życiu! Przecież nic o tym człowieku nie wiedziałem. Powtórzy gdzieś moje zwierzenia, oskarżą mnie o zdradę więziennej tajemnicy służbowej albo o rozpowszechnianie fałszywych wiadomości itd. To musi się źle skończyć! Teraz mnie