Typ tekstu: Książka
Tytuł: Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej
Rok: 1998
Tytuł: Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej
Rok: 1998
do podłości:
W związku z tym postanowił dokonać swoistej rewizji naszej mitologii i nie unikać żadnego polskiego wstydu. W Początku wyraża się to w szczególnym i śmiałym wyeksponowaniu problematyki żydowskiej.
Samochwalczym stereotypom narodowym Szczypiorski nie potrafił jednak przeciwstawić niczego poza repertuarem mniej chwalebnych "polskich życiorysów", przede wszystkim zaś przeciwstawił moralizatorskie gadulstwo na ich temat. Dla jednego i drugiego znalazł formalne uzasadnienie. Dzień, noc i dzień oraz Autoportret z kobietą to niby wywiady udzielone niemieckojęzycznej dziennikarce, niby jakieś sprostowania ewidentnych przeinaczeń, których ona się dopuściła. Obcym dziennikarzom, jak wiadomo, trzeba wszystko tłumaczyć od podstaw.
Tadeusz Konwicki nie mógł w doświadczeniu stanu wojennego
W związku z tym postanowił dokonać swoistej rewizji naszej mitologii i nie unikać żadnego polskiego wstydu. W Początku wyraża się to w szczególnym i śmiałym wyeksponowaniu problematyki żydowskiej.
Samochwalczym stereotypom narodowym Szczypiorski nie potrafił jednak przeciwstawić niczego poza repertuarem mniej chwalebnych "polskich życiorysów", przede wszystkim zaś przeciwstawił moralizatorskie gadulstwo na ich temat. Dla jednego i drugiego znalazł formalne uzasadnienie. Dzień, noc i dzień oraz Autoportret z kobietą to niby wywiady udzielone niemieckojęzycznej dziennikarce, niby jakieś sprostowania ewidentnych przeinaczeń, których ona się dopuściła. Obcym dziennikarzom, jak wiadomo, trzeba wszystko tłumaczyć od podstaw.
Tadeusz Konwicki nie mógł w doświadczeniu stanu wojennego
do podłości: <br><gap><br> W związku z tym postanowił dokonać swoistej rewizji naszej mitologii i nie unikać żadnego polskiego wstydu. W Początku wyraża się to w szczególnym i śmiałym wyeksponowaniu problematyki żydowskiej.<br> Samochwalczym stereotypom narodowym Szczypiorski nie potrafił jednak przeciwstawić niczego poza repertuarem mniej chwalebnych "polskich życiorysów", przede wszystkim zaś przeciwstawił moralizatorskie gadulstwo na ich temat. Dla jednego i drugiego znalazł formalne uzasadnienie. Dzień, noc i dzień oraz Autoportret z kobietą to niby wywiady udzielone niemieckojęzycznej dziennikarce, niby jakieś sprostowania ewidentnych przeinaczeń, których ona się dopuściła. Obcym dziennikarzom, jak wiadomo, trzeba wszystko tłumaczyć od podstaw.<br> Tadeusz Konwicki nie mógł w doświadczeniu stanu wojennego
