gadów ssakokształtnych ograniczone do odparowywania w jamie nosowej (dowodem tego są znaleziska turbinaliów - szkieletu fałdów w jamie nosowej), później <br>&lt;page nr=411&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>&lt;page nr=412&gt;<br>również gruczołów potowych. Idąc podobną ewolucyjną drogą, ptaki wykształciły <br>w jurze puchową okrywę piór i worki powietrzne w płucach.<br>Wielkookie nocne ssaki nie miały, rzecz jasna, szans na konkurowanie z dziennymi <br>gadzimi specjalistami (po cóż by wówczas doskonaliły się w wykorzystywaniu nocnych nisz?). Dopiero, kiedy zachwiały się stosunki w stabilnych dotąd ekosystemach i specjalizacja przestała się opłacać, kiedy zabrakło miejsca dla wielkich lądowych zwierząt, gałąź ssaków stała się konkurencyjna w ponownym zajmowaniu opuszczonych nisz ekologicznych. Był to początek drogi opanowania wyższych pięter