nie inaczej niż angielski w Irlandii, był językiem piśmiennictwa i stamtąd pochodzący poeci baroku uwa<br><br>&lt;page nr=4&gt;<br><br>żani byli po prostu za poetów szwedzkich. Zmieniło się to jednak w dziewiętnastym wieku. Duże znaczenie ma fakt, że hymn narodowy fiński ( 1848) wyszedł spod pióra poety języka szwedzkiego, Johana Ludviga Runeberga. W przeciwieństwie do gaelickiego, język fiński zachował się nienajgorzej i zaczyna mniej więcej wtedy współzawodniczyć ze szwedzkim, wkraczając do piśmiennictwa, niemniej pojawia się też bardzo żywotna poezja i powieść szwedzko-fińska, jak najbardziej świadoma swojej przynależności do kraju i rozwijająca się swoiście, zyskując w międzynarodowych encyklopediach osobną rubrykę jako literatura Finland - Swedish. Z tych