ci za to osobno płacili. Niech żyją różowe kokardy! Chodź się bawić. <br>Pochwycił swoją ofiarę za ręce i zaczął kręcić się po placyku z tak opętaną szybkością, że cały park i źródło, i ziemia wydały im się wnętrzem wirującej, różnobarwnej kuli. <br>Równie gwałtownie zatrzymał się, posadził oszołomioną Marylkę z wielką galanterią na ławce, sam zaś wskoczył na obmurowanie basenu i spacerował po nim tam i z powrotem, gwiżdżąc przeraźliwie. <br>Wszystko to zaszło tak błyskawicznie, że Marylka straciła poczucie rzeczywistości. Siedziała na ławce z na wpół otwartymi ustami, patrzyła na Huberta z głębokim podziwem i zastanawiała się nad tym, czy to ona