czerwony ogień unoszący się na wielką wysokość. <br>Płonął nieustannie, przygasając tylko chwilami, aby <br>znów trysnąć pióropuszami krwawych ogni. Po czarnych <br>zboczach spływały świecące czerwienią węże <br>lawy.<br><br>Antylopy, opuściwszy wąskie koryta wąwozów, biegły <br>po otwartej przestrzeni. Wpadały w niskie zarośla nie sięgające <br>im brzucha i pędziły nie zmniejszając szybkości, <br>rwąc kopytami gałęzie i liście. Sheri dotrzymywał <br>im kroku skacząc wysokimi łukami ponad kępy.<br><br>- Zatrzymasz go przy sobie? - spytała dziewczyna przekrzykując <br>tupot rozpędzonych kopyt.<br><br>- Jeśli zostanie... <br><br>- Już został! - odkrzyknęła. - Czy <br>starzec powiedział ci, jak go nazywać?<br><br>- Rai!<br><br>Jechali blisko siebie, podskakując na szerokich grzbietach. Gdy <br>teren stawał się równiejszy, antylopy biegły spokojniej <br>i