K. Najpierw głowa Joppa. Szmaty, bandaże, woda z manierki. Na plecy i w dół, do cywilów. Potem na górę, za karabin i porozrzucane taśmy. Następna rakieta. Dwóch czarnych leci w górę jak rzutki z katapulty. Z prawej nie ma już całego piętra, ale to nie szkodzi. Będzie mniej biegania. Najpierw galopem na zachodnie skrzydło. Stamtąd plac widać jak na dłoni. Dwie serie, jedna celna. Pięciu? Nie, więcej. Jeden ranny czołga się, podnosi kałacha, składa do strzału. Już nie żyje! Nigeryjski pułkownik z ręką na temblaku patrzy przez lornetkę i cieszy się jak małe murzyńskie dziecko. Tamci na dole chowają się za