autor "Myśli...", idąc za pchnięciem, chwilami się odsłania i wówczas łatwo zadać mu cios. Kiedy powiada, że "formacja prawicowa" związana jest z "dziedzictwem raczej polskim niż z europejskim" &lt;page nr=33&gt;, to ujęcie takie zakłada dychotomię i można by go zapytać, które to wartości "polskie" przeciwstawne są "europejskim"? Kiedy głosi zasadę "chwal wygrywającego, gań ponoszącego klęski" &lt;page nr=14&gt;, rodzi się pytanie, dlaczego nie jest chwalcą Wielkiego Brata? &lt;orig&gt;Itede&lt;/orig&gt;, &lt;orig&gt;itepe&lt;/orig&gt;. Ponieważ jednak zakładam, że i Autorowi, i recenzentowi chodzi o coś więcej niż o błyskotliwe sztychy, nie będę wobec czytelnika udawał ani Wołodyjowskiego (by się przypodobać "prawicy"), ani D' Artagnana (by się przypodobać "lewicy").<br><br>Podział na "prawicę