była na Filtrowej od dobrych paru miesięcy, bo pochłonęła ją praca. Ale ciągle miała zamiar tam pojechać. I któregoś wrześniowego wieczoru wyszła z domu i wsiadła w piętnastkę. Był już zmrok. Kiedy zbliżyła się do kamienicy od strony przystanku, odkryła, że jej miejsce pod drzewem, pod którym zwykła stawać i gapić się w okna, jest zajęte. Chciała się wycofać, ale postać w szarej kurtce z podniesionym kołnierzem odwróciła się i Ewelina rozpoznała w jej Zuzannę. <br>- Co tutaj robisz? - spytała zdumiona. <br>Zuzia przez długą chwilę nie mogła nic powiedzieć, w końcu wyjąkała:<br>- Ojciec wyrzucił mnie z domu. <br>- Długo tu stoisz? - zadała jej