z wielką uwagą. Coś kojącego było w tym dziwnym opowiadaniu. "Mój Boże - myślał jednocześnie - gdyby taki nastrój panował i między nami!<br>&lt;page nr=14&gt;<br> Dlaczego nie możemy mieć dzieci? Ach, moja najdroższa!"<br>- Nie jestem mały chłopak, odpowiadam, jestem tylko niskiego wzrostu. - Aha, rozumiem, to w takim razie jesteś garbaty. - Nie, odpowiadam, nie jestem garbaty. Zwyczajnie jestem sobie niski. Zobacz, są przecie ludzie wielcy i mali. - Aha, rozumiem, to w takim razie jesteś jamnik.<br>- Opowiadasz mi bzdury! - rozgniewał się Widmar raptem. Chwycił się za lewy bok i charczał. Serce mi zaraz pęknie.<br>- Ech, to są takie głupstwa - zgodził się krawiec szeptem. Był zawstydzony jak wtedy