goście, którzy się spóźnili, zmuszeni byli czekać, aż kierownik Rudolf znajdzie dla nich wolne miejsce. Jedni błądzili po sali i gabinecie, drudzy - a tych była większość - spacerowali po garderobie i wychylali głowy zza portiery jakby zza kurtyny teatralnej. Naraz usłyszawszy czyjś gniewny głos zaczęli się oglądać i powoli skupiać wokoło garderobianego. I właśnie wtenczas od strony portierni nadszedł stary Pancer.<br>Z tłumu wysunął się młody Żyd.<br>- Panie Pancer - zaczął wzburzonym głosem - co tu za porządki są? Zostawiłem u tego człowieka - wskazał na garderobianego - futro, zostawiłem kalosze i zostawiłem kapelusz, nowiuteńki Minton za osiemdziesiąt złotych. Teraz ja wychodzę, a on mi daje