późne słonko, podskakiwał gawron, ciągnąc po piasku prawe skrzydło. Pobratymcy siadali, to na jabłoniach, to na ulach, to wzlatywali ciężkimi piórami, lamentując, gardłując nie do zniesienia. <br>Aaa... Drogą wzdłuż muru biegł z wiatrówką niski mężczyzna o profilu emeryta. Udało mu się zestrzelić z jesionu... Żyda irytującego swą czernią i mową gardłową. <br>Hans odwrócił się i doszedł do umywalki. Nagle wołanie gawrona spotęgowało się. I urwało. Skoczył do okna. Gawron leżał do góry brzuchem. Czarniutki smukły kot obchodził uczenie swój łup niby upolowany. Nie wiedział, jakimi oczami patrzyły na niego trzy gawrony i Hans. <br>Kryształowe dzwonienie na kolację zabrzmiało aż niewiarygodnie tuż