Adaś głosem z brzucha, głębokim i groźnym.<br>Cztery gęby przybrały wyraz obrażonej i ciężko dotkniętej niewinności &lt;page nr=29&gt;.<br>- Niech się natychmiast przyzna ten, co zjadł moje lody, bo inaczej spiorę wszystkich!<br>Wrzask, jakiego dawno nie słyszano nawet w tym domu, obwieścił światu i sąsiednim ulicom, że Adaś obraża czworo uczciwych, sprawiedliwych i gardzących cudzymi lodami. Uczynił się zgiełk, wrzawa, rejwach, harmider i biadanie. Pan doktor wybiegł przerażony z gabinetu, pacjenci zaś, którzy przyszli do lekarza chorób sercowych, przekonani byli, że przez pomyłkę trafili do dentysty. Pani Cisowska opadła na krzesło i siedziała w tragicznym bezruchu.<br>- Nie chcecie gadać? - wołał Adaś. - Dobrze! Ja sam