od napomknienia (np. o trzęsieniu ziemi w Portugalii czy o tym, że ryba w Holandii długa na 60 stóp na brzeg była wyrzucona) aż do dłuższych i samodzielnych narracji - na przykład o Skanderbegu, narodowym bohaterze Albanii. Pomiędzy tymi dwiema skrajnymi możliwościami mieszczą się ujęcia, którym można by nadać rozmaite określenia gatunkowe: jest historia święta, opowiedziana porządkiem sensu literalnego i historycznego, czasem przechodząca w apokryficzne rozwinięcie, jest mitologia grecka jako relacja o faktach i osobach rzeczywistych, później ubóstwionych (euhemeryzm), są legendy, przypowieści, bajki typu ezopowego, anegdoty, facecje, sensacje astronomiczne i klimatyczne, zarysy biograficzne parenetycznie traktowane. Omawiając dzieje papiestwa nie odmówił sobie Bielski