Reksa, grzecznie <br>podziękowałem, liznąłem mego fryzjera w nos i wyszedłem <br>na ulicę.<br><br>Słońce przygrzewało niezmiennie i jak dowiedziałem <br>się od Reksa, nigdy nie zachodziło. Gdy wróciliśmy <br>do domu mego przyjaciela, kazał on swoim szczeniętom opróżnić <br>poduszki na ganku i zaproponował mi, abym wyciągnął <br>się obok niego. Leżeliśmy tak, mile sobie gawędząc <br>i przyglądając się ruchowi na placu.<br><br>- Jak odróżniacie jeden dzień od drugiego - zagadnąłem <br>Reksa - skoro słońce u was nie zachodzi i nigdy <br>nie bywa nocy?<br><br>- Bardzo prosto - odrzekł Reks. - Gdy pomnik <br>doktora Dolittle zostaje doszczętnie zjedzony, wiemy, że upłynął <br>jeden dzień. Budowa nowego pomnika zabiera tyleż godzin, co <br>jego zjedzenie