dziedzinie. Właśnie zbyt proste - by odwołać się do przedyskutowanego już przypadku - ujmowanie relacji między własnością nieobserwowalną a jej wskaźnikiem naraża odpowiednie badania na łatwe (i słuszne wówczas) zarzuty. Tam natomiast, gdzie osiągnięto rzeczywisty sukces, trzeba było na ogół włożyć odpowiednio duży wysiłek w opracowanie formalnej struktury teorii.<br> Prostoty trzeba szukać gdzie indziej, mianowicie - w założeniach teorii. Jest oczywiście tym lepiej, im prostsze są owe założenia. Ale za tę prostotę trzeba zapłacić i cena jest zawsze w tej samej walucie: jest nią większa złożoność środków dedukcyjnych prowadzących od założeń do ich sprawdzalnych konsekwencji (dobrą ilustracją skompensowania dedukcyjnej złożoności przez prostotę założeń jest pochodzący