Antoł&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Wspomnienie ks. Józefa Bendyka&lt;/&gt;<br><br>Krzyż na Ranisbergu górował nad okolicą jeszcze do końca lat pięćdziesiątych, zanim zwarty las młodych i gonnych sosen zasłonił go całkowicie. Pamiętam, że południowe zbocze tej góry było porośnięte tylko trawą i jałowcami, a z dala widziało się białe kamienie wapienne. Od strony północnej rosły gdzieniegdzie małe &lt;dialect&gt;smreczki&lt;/&gt; i sosenki, ale krzyż był widoczny zewsząd i przypominał ten na Giewoncie. W roku 1942 lub 1943 Niemcy nakazali posadzić na zboczach Ranisbergu sadzonki sosny i zakazali paść tam owce i krowy. Sadzonki przyjęły się i wyrastające coraz to wyżej drzewa zaczęły zasłaniać krzyż przed wzrokiem ludzi. Dzisiaj