jako "rewizjonizm w ruchu robotniczym".<br>Wokół neokantyzmu, a więc i koncepcji sprawiedliwości wyrosłej na jego gruncie, powstało wiele nieporozumień. Wystarczy tu wspomnieć, że tak znani autorzy podręczników historii filozofii, jak Władysław Tatarkiewicz czy Jan Legowicz, ograniczają trwanie neokantyzmu odpowiednio do roku 1900 i 1930. W każdym razie jest niewątpliwe, że geneza tego nurtu filozoficznego, przynosząca w efekcie odrodzenie wartości filozofii Kanta, miała źródło w proteście skierowanym zarówno przeciwko metafizyce Hegla, jak i materializmowi głoszonemu przez przyrodników w XIX wieku. "Krytyka czystego rozumu" dawała oparcie nowo rodzącym się koncepcjom filozofii końca XIX wieku. Potężne ruchy umysłu ludzkiego przekroczyły ścisłe granice, jakie Kant