cenie osobistej, o własnym ryzyku buntownika.<br>&lt;gap&gt;<br>Większość filmów młodego kina niemieckiego ze zrozumiałym uporem i stanowczością wracało do problematyki nazizmu, raz bardziej, raz mniej bezpośrednio. Do problemu raczej niż tematu: poszukiwano albo wczesnych antycypacji mentalności, która niejako spełniła się w czasach hitlerowskich (jak to zrobił na przykład Schlöndorf korzystając z genialnej intuicji Roberta Musila i jego Niepokojów wychowanka Torlessa), albo jej współczesnych odpowiedników (m.in. Fleischmann w Scenach myśliwskich z Dolnej Bawarii czy Kluge w Pożegnaniu z dniem wczorajszym). Młodszy o kilka lat, nieco później debiutujący Werner Herzog nigdy w swoich filmach nie czyni aluzji do tamtych czasów. Nawet Znaki życia