Humanité&lt;/&gt; z Paryża i &lt;name type="tit"&gt;Times&lt;/&gt; z Londynu...<br>Gdyby dawniej istniała prasa to z podobnym jednomyślnym wstrząsem powitałaby upadek Bizancjum lub zburzenie świątyni w Jerozolimie, śmierć Cezara lub Aleksandra Wielkiego. "&lt;q&gt;Ogromna pustka&lt;/&gt;" wystrzelił &lt;name type="tit"&gt;Le Monde&lt;/&gt;. "&lt;q&gt;Wybitny myśliciel, poeta i wojskowy&lt;/&gt;" zauważył &lt;name type="tit"&gt;Guardian&lt;/&gt;. "&lt;q&gt;Wielki uczony, poeta, rewolucjonista i żołnierz&lt;/&gt;" stwierdził &lt;name type="tit"&gt;Spiegel&lt;/&gt;. "&lt;q&gt;Wojskowy geniusz piszący poezje&lt;/&gt;" napisał &lt;name type="tit"&gt;Evening Standard&lt;/&gt;. "&lt;q&gt;Kto dziś czyta &lt;name type="tit"&gt;Mein Kampf&lt;/&gt;&lt;/&gt;" - zapytał przenikliwie choć dwuznacznie &lt;name type="tit"&gt;New York Times&lt;/&gt;, odpowiadając natychmiast - "&lt;q&gt;znacznie mniej od tych, co czytają małą czerwoną książeczkę&lt;/&gt;". Nie jest to porównanie szczęśliwe. &lt;name type="tit"&gt;Mein Kampf&lt;/&gt; miał w 1941 roku szalony nakład w Europie. Poczytność krótkiego kursu WKP(b) też nie