wpływem fluktuacji klimatu, ujmując zależności pomiędzy nimi w formuły matematyczne. Finsterwalder i niezależnie Reid stworzyli tym samym teorię kinematyczną (geometryczną) ruchu lodowca (równoległych trajektorii cząstek lodu w czasie ruchu).<br> Przełom wieków XIX i XX był owocny dla glacjologii. Powstały dzieła monograficzne na temat epoki lodowcowej koncentrujące się głównie na zagadnieniach geologii glacjalnej, lecz zawierające także obszerne rozdziały prezentujące wiedzę o lodowcach (np. J. Geike, 1894; Penck, Brückner, 1909). W tym okresie A. Blumcke i H. Hess rozpoczęli nowoczesne wiercenia rotacyjne na Hintereisferner w Alpach i wykonali wiele otworów sięgających do dna lodowca (Hess, 1904). S. Finsterwalder opracował i wykorzystał w badaniach