Tabor, pozdrowiło go trzech pielgrzymów i z ofiar, jakie nieśli do sanktuarium w Ramataim, wręczyli mu dwa bochenki chleba.<br>Najważniejsze było jednak trzecie spotkanie. Skoro tylko przybył do rodzinnego Gibeah, ujrzał gromadę proroków schodzących z góry. Przy wtórze dźwięków harf, świstu piszczałek i łoskotu bębnów pobożni mężowie podrygiwali tanecznym krokiem, gestykulowali ramionami i śpiewając chrapliwym głosem, wygłaszali jakieś niezrozumiałe proroctwa.<br>Saul przyglądał się jak urzeczony ich zapamiętałym poczynaniom i stopniowo odczuł, że wstępuje w niego duch boży. Wciągnięty w prąd ogólnej ekstazy religijnej, ani się spostrzegł, kiedy sam zaczął tańczyć, śpiewać i prorokować. Ludzie, którzy zbiegli się z pobliskich pól i