przemysłu lekkiego w Phenianie, z marszu, nie znając języka, zapanowała w kuchni.<br>Chcąc nie chcąc, oboje musieli przejść przyśpieszony kurs obracania się w polskiej rzeczywistości, tak różnej od koreańskiej, komunistycznej.<br>&lt;q&gt;- Kolega wprowadził mnie w szczegóły prowadzenia firmy&lt;/&gt; - wyjaśnia Chang Jun Bok.<br>Jego żona nie radzi sobie jeszcze z językiem. Żywo gestykulując, usiłuje opisać specjalność restauracji:<br>&lt;q&gt;- Goronczkoczołek... na szrodku ogień, czydżeszci rodzaje jedzenia...&lt;/&gt;<br>Wreszcie ze śmiechem daje za wygraną i prosi o pomoc kelnerkę. Dowiaduję się, że opisywała koreański gorący kociołek...<br><br>&lt;tit&gt;W hucie się nie zarobi&lt;/&gt;<br><br>&lt;q&gt;- W metalurgii nie ma perspektyw&lt;/&gt; - narzeka Mongi Hamouda i pokazuje płachtę urzędowego papieru. Stoi na nim