same się rozpadły a nowych jeszcze nie ma. Konserwatywni rewolucjoniści uważali, że kończy się także faza <orig>demoliberalna</>, że władza mieszczaństwa, która wchłonęła również dziewiętnastowieczny socjalizm i nacjonalizm, dobiega końca. Mieszczański socjalizm reprezentowany przez partie socjaldemokratyczne to według nich "najsilniejszy oddział bojowy systemu", "bastion i filar demoliberalizmu" [10]. Dawne formy życia giną pod naporem techniki i industrializacji, dziewiętnastowieczny demoliberalizm z jego prawami człowieka, jego parlamentaryzmem opartym na zasadzie wspólnego poszukiwania "prawdy" i "racjonalności" staje się fikcją w ramach masowej demokracji. Ale mieszczaństwo broni swoich pozycji, broni swojej władzy nadal posługując się ideologiczno-politycznym instrumentarium zrodzonym w okresie Rewolucji Francuskiej, nadal głosząc hasła