na ramieniu mężczyzny: niebieską kotwicę.<br> Wycofałem się, pełznąc tyłem skulony, potem pobiegłem na tory. Skacząc przez <br>podkłady dobiegłem do jaru. Usiadłem pod<br>pniem brzozy. Serce biło mocno. Długo nie mogłem się uspokoić. Piasek<br>chrzęścił w zębach. Trawy naokoło czerwieniały. Słyszałem szelest liści<br>nad głową.<br> Wyjąłem z dziury łódkę, trzymałem chwilę gładząc burty palcami,<br>potem przełamałem na pół i upuściłem na piasek.<br> Kim był ten mężczyzna? Może przyjechał narzeczony? Ale przecież<br>płakała niedawno. To nie on. Nie on.<br> Patrzyłem na morze. I chyba wtedy jar, sosny -<br>wszystko rozmazało się w oczach. Wstałem i wspiąłem się po pniu.<br>Położyłem się i przytuliłem policzek