nieczynne studnie, o głębokościach nie przekraczających zwykle 40 m.<br> Wyniki eksploracji speleologicznej studni lodowcowych na lodowcach południowego Spitsbergenu, prowadzonej przez wyprawy Uniwersytetu Śląskiego w 1983 i 1988 r. (Misztal, Pulina, 1983; Pulina, Řehak, 1990) są zbliżone do rezultatów badań studni na Storgläciaren w Szwecji (Holmlund, 1988):1) studnie są zwykle głębokie na 30 - 40 m, ale na Spitsbergenie badano studnie znacznie głębsze (do ok. 130 m); 2) dalszy drenaż z dna studni prowadzi wody meandrowymi kanałami zgodnie z kierunkiem szczeliny, na której studnia się rozwinęła; 3) jeżeli dwie lub więcej studni rozwinęło się na tej samej szczelinie, kanały wychodzące z nich