i podbiegł do dwóch chudych panów, którzy właśnie weszli.<br>Nikodem Dyzma otarł pot z czoła. "Dzięki Bogu! Tylko teraz śmiało..."<br>Opanował się szybko i zaczął się orientować w sytuacji. Zauważył, że dokoła kilku stołów panowie i panie jedzą, stojąc z talerzykami w ręku, lub siedzą przy małych stolikach. Postanowił opanować głód o tyle, by uważać, jak zachowują się inni. Rozejrzał się po stole zastawionym półmiskami z jakimś dziwnym jadłem, jakiego jeszcze nie widział. Najchętniej chwyciłby któryś z tych półmisków i zjadł jego zawartość gdzieś w kącie. Trzymał się jednak na wodzy, obserwował.<br>Wreszcie zdecydował się i począł szukać oczyma talerzy. Gdy