Sołżenicyna i Hayeka, kraj, którego przywództwo postanowiło kierować się zasadą rządów prawa i zaakceptowało pluralizm polityczny, łącznie z konfrontacją w procesie wyborczym; kraj, w którym wielopartyjna, wewnętrznie podzielona opozycja polityczna miała status zalegalizowany, natomiast partia poprzednio rządząca została pozbawiona środkami prawnymi swego konstytucyjnego prawa do monopolu władzy; kraj, w którym głowa państwa nie była chroniona przed atakami politycznymi i personalnymi, często rozmyślnie prowokacyjnymi, w którym obrona prezydenta i rządu wymagała nieraz większej odwagi cywilnej niż popieranie opozycji - kraj taki nie może być nazwany totalitarnym w żadnym z akceptowanych znaczeń tego słowa. Była to zmiana jakościowa o epokowym znaczeniu, mimo że zubożone i